Komunikacja między rodzicami i nauczycielami jest konieczna, zwłaszcza dla spokoju ducha rodziców.
Czasami jednak ta komunikacja może ulegać zaburzeniom. Przyczyny są różne – od tego, jak rodzice postrzegają swoje dzieci w porównaniu z rzeczywistością nauczycieli, po to, co dzieci mówią, a czego nie mówią rodzicom. W tej relacji między rodzicami a nauczycielami jedno jest niezbędne – zaufanie!
Zaufanie do swojego dziecka i jego nauczyciela to dwie rzeczy, które czasami są ze sobą sprzeczne.
Ale prawda jest taka, że zarówno rodzice jak i nauczyciele chcą dla dzieci jak najlepiej.
Rodzice chcą zapewnić swoim dzieciom najlepszą ścieżkę edukacyjną, a nauczyciele chcą osiągać dobre wyniki i skutecznie wykonywać swoją pracę.
Zatem zarówno rodzice, jak i nauczyciele mają ten sam cel – najlepsze dobro uczniów.
Czy istnieje potrzeba bezpośredniego kontaktu z nauczycielem?
Tak, jest.
Może to być większa lub mniejsza potrzeba, ale ta „potrzeba” istnieje. A powodem jej istnienia jest to, że rodzice muszą wiedzieć o brakach dziecka, a nauczyciele muszą rozumieć, jak i na ile mogą na nich polegać.
Zależy to również w dużej mierze od potrzeb dziecka. Niektórzy rodzice potrzebują mniejszego zaangażowania, a inni muszą być świadomi wszystkiego. Z kolei niektórzy nauczyciele chcą utrzymywać większy, a inni mniejszy kontakt z rodzinami.
Czy powinniśmy uwzględniać dziecko w komunikacji rodzic-nauczyciel?
Komunikacja rodzic-nauczyciel nie ma nic wspólnego z żadnym z nich, a wszystko z dzieckiem. Dlatego włączenie dziecka w tę komunikację jest koniecznością.
Nie oznacza to, że rodzice nie mogą komunikować się z nauczycielami sami; chodzi jedynie o to, że uczniowie powinni być świadomi kontaktu między rodzicami a nauczycielami i mieć możliwość włączenia się do rozmowy lub spotkania, kiedy tylko chcą.
Każde zakłócenie mogłoby sprawić, że dziecko uwierzyłoby, że nie można mu zaufać lub że nie potrafi nawiązać relacji opartej na zaufaniu z nauczycielem. A żadne z tych rozwiązań nie służy dobru dziecka.
W jaki sposób rodzice mogą stać się zespołem z nauczycielami?
Kiedy bycie zespołem oznaczało łatwą drogę wyjścia? Prawie nigdy – bycie zespołem wymaga ciężkiej pracy i zrozumienia. Właśnie na tym polega relacja rodzic-nauczyciel.
Aby być zespołem, kluczem jest dzielenie się.
Rodzice powinni dzielić się:
- Co działa w domu
- Ich oczekiwania
- Ich postrzeganie tego, co się dzieje
Nauczyciele powinni dzielić się:
- Co działa w klasie
- Zobacz, co nie działa i jak można to poprawić
- Jak rodzice mogą pomóc dziecku w jego drodze edukacyjnej
Ten zespół również potrzebuje głosu dziecka. Dlatego dzieci powinny być wysłuchane i wysłuchane. Zanim jednak wyrobią sobie zdanie na temat ich potrzeb, zarówno rodzice, jak i nauczyciele powinni najpierw ich wysłuchać.
Dzieci powinny dzielić się:
- Czego potrzebują
- Dlaczego nie czują się zaangażowani
- Jak oni walczą
- Co kochają
- Jakie są ich pasje
- Jakie są ich oczekiwania?
To tylko kilka pomysłów. Wszystko, co Cię martwi jako rodzica lub nauczyciela, powinno zostać omówione. Zarówno rodzice, jak i nauczyciele mogą działać na rzecz dobra dzieci, będąc sojusznikami.
Kluczem do sukcesu Twojego dziecka w szkole jest zapewnienie otwartych kanałów komunikacji.
Wniosek
Słuchaj swoich dzieci i pozwól im czuć się swobodnie, mówiąc Ci o swoich potrzebach i zwracając się do Ciebie o pomoc. Chociaż rodzaj wsparcia jest różny, dzieci muszą wiedzieć, że im ufamy – zarówno jako rodzice, jak i nauczyciele. Komunikacja jest kluczem do zrozumienia ich potrzeb i bycia przy nich.
